Η Δυσκολία Αναδιοργάνωσης της Ευρωπαϊκής Άμυνας χωρίς τη Στήριξη των ΗΠΑ
Η Ευρώπη, διαχρονικά, έχει αναπτύξει τα στρατηγικά της σχέδια στηριζόμενη στην παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων στον αμυντικό τομέα. Από την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949, ένας από τους κύριους ρόλους των ευρωπαϊκών μελών της συμμαχίας ήταν η αυτούσια προβολή αντίστασης σε ενδεχόμενες εισβολές, ενώ οι ΗΠΑ θα συγκέντρωναν τους διαθέσιμους στρατιωτικούς πόρους τους για να στείλουν ενισχύσεις μέσω του Ατλαντικού. Λιμάνια όπως το Ρότερνταμ και η Αμβέρσα λειτουργούσαν ως πύλες εισόδου για στρατεύματα και οπλισμό, που στη συνέχεια χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά τους στα διάφορα μέτωπα.
Ωστόσο, οι στρατηγικοί σχεδιαστές του ΝΑΤΟ δεν είχαν προβλέψει ποτέ ένα ΝΑΤΟ χωρίς την Αμερικανική υποστήριξη. Για πολλές δεκαετίες, η στρατιωτική υποδομή στην Ευρώπη έχει διαμορφωθεί με γνώμονα την αμερικανική βοήθεια. Πολλές υποδομές μεταφορών που αναβαθμίστηκαν ή κατασκευάστηκαν την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου εξακολουθούν να συνδέουν τη Δύση με την Ανατολή, περιμένοντας την άφιξη αμερικανικών ενισχύσεων από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Η Ευρώπη διαθέτει σημαντικούς στρατηγικούς διαδρόμους, από την ολλανδική ακτή έως την πολωνική πλευρά του διαδρόμου Σουβάλκι, μια λωρίδα γης 100 χλμ. κατά μήκος των συνόρων Λιθουανίας-Πολωνίας, η οποία θεωρείται πιθανότατα ο πρωταρχικός στόχος σε περίπτωση σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ. «Αυτοί οι διάδρομοι είναι κρίσιμοι, καθώς επιτρέπουν στο ΝΑΤΟ και τους συμμάχους μας να φτάσουν γρηγορότερα στις ανατολικές περιοχές», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας της Λιθουανίας Τόμας Γκοντλιάουσκας.
Η στρατηγική μεταφορά στρατευμάτων στην Ευρώπη βασίζεται στην υπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να παρέχουν υποστήριξη – μια αντίληψη που, αν και εξακολουθεί να είναι ισχυρή, αρχίζει να δείχνει σημάδια αμφισβήτησης παρακολουθώντας την αυξανόμενη πίεση στη δέσμευση των ΗΠΑ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Προκλήσεις Εάν Αποσυρθούν οι Αμερικανικές Δυνάμεις
Το γεγονός είναι ότι χωρίς την αμερικανική υποστήριξη, η μετακίνηση στρατευμάτων στην Ευρώπη θα γινόταν χρονοβόρα και περίπλοκη, πιθανώς οδηγώντας σε σπατάλη πόρων και σε αναποτελεσματικά αποτελέσματα σε περιόδους κρίσης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξετάζουν την προοπτική στρατηγικής αυτονομίας εδώ και αρκετό καιρό, αλλά οι σχεδιασμοί αυτοί συχνά εξαρτώνται από την αμερικανική στρατιωτική υποδομή, όπως αεροσκάφη, πλοία, δίκτυα εφοδιασμού και συστήματα κυβερνοάμυνας.
Η Ευρώπη δεν διαθέτει τα απαραίτητα μεταφορικά μέσα, όπως αεροσκάφη βαρέων οχημάτων και ειδικού τύπου στρατιωτικά πλοία, που απαιτούνται για τη μετακίνηση τανκς και άλλων βαρέων εξοπλισμών. Η Κίμπερλι Κρούιχβερ από τον ολλανδικό οργανισμό TNO επισημαίνει ότι το μόνο που μπορεί να μετακινηθεί εύκολα είναι ελαφρύτερα οχήματα.
Η ανάγκη διευθέτησης της αεροπορικής τροφοδοσίας παραμένει έντονα συνδεδεμένη με τις ΗΠΑ, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ασφάλεια των στρατηγικών τους υποδομών. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσυρθούν, τότε οι δυνατότητες στη διάθεση πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο και η δορυφορική εποπτεία θα υποστούν σοβαρές ζημιές, απειλώντας την ευρωπαϊκή ασφάλεια και την αμυντική στρατηγική της περιοχής.
Κίνδυνοι Χάους και Αδυναμίες Συντονισμού
Εκτός από τις υλικές ελλείψεις, η αδυναμία συντονισμού στις στρατιωτικές δράσεις αποτελεί έναν λιγότερο ορατό αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο παράγοντα. Σε καιρό ειρήνης, η γραφειοκρατία και οι κανονισμοί ενδέχεται να φρενάρουν τις διαδικασίες μεταφοράς στρατευμάτων. Σε πολεμικές καταστάσεις, η ανάγκη για γρήγορες ενέργειες καθιστά τον συντονισμό κρισιμότερο, αλλά η διαχείριση των στρατηγικών κινητοποιήσεων είναι ελλιπής.
Η Κοινή Διοίκηση Υποστήριξης και Ενεργοποίησης (JSEC), με έδρα στο Ουλμ της Γερμανίας, είναι το μόνο σώμα που έχει πλήρη εικόνα της στρατιωτικής κινητικότητας στην Ευρώπη. Παράλληλα με την JSEC, οι ευρωπαϊκές αρχές εργάζονται για να καλύψουν τις προκλήσεις που προκύπτουν λόγω των διαδικασιών και της γραφειοκρατίας.
Για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, μια νέα ανακοίνωση στρατιωτικής κινητικότητας αναμένεται το δεύτερο εξάμηνο του 2025, στοχεύοντας στην εξάλειψη φραγμών υποδομής και γραφειοκρατικών ελλείψεων. Η Ευρώπη προγραμματίζει την εκπόνηση περίπου 500 επείγοντων έργων στρατιωτικής κινητικότητας, στοχεύοντας στην ενίσχυση των οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών.