Η Επικείμενη Εκλογή του Νέου Πάπα: Προβλέψεις και Επιρροές
Σε αντίθεση με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν έχασε καμία ευκαιρία να ανατρέψει τις πολιτικές του προκατόχου του, ο νέος προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας φαίνεται ότι δεν θα αμφισβητήσει την κληρονομιά του Πάπα Φραγκίσκου. Αυτό υποστηρίζουν πολλοί ειδικοί και αναλυτές των εκκλησιαστικών θεμάτων. Ο εκλεγμένος πάπας δεν αναμένεται να προχωρήσει σε ραγδαίες αλλαγές, ακόμα κι αν υιοθετήσει συντηρητική στάση.
«Η διαδικασία στην Καθολική Εκκλησία διαφέρει από αυτήν της αμερικανικής κυβέρνησης. Εδώ, ο πρόεδρος δεν επιβάλει αλλαγές ευρείας κλίμακας όπως η αντικατάσταση ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου», δηλώνει ο Τόμας Ρις, κληρικός και συγγραφέας του «Inside the Vatican», ο οποίος εξειδικεύεται στην οργάνωση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η Διαδικασία Εκλογής και οι Θητείες
Το Κονκλάβιο για την εκλογή του νέου ποντίφικα θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα. Παρά την άμεση ανάληψη των καθηκόντων του νέου πάπα, οι αναλυτές εκτιμούν ότι δεν θα υπάρξουν θεαματικές αλλαγές στην εκκλησιαστική διοίκηση. Οι κορυφαίοι αξιωματούχοι του Βατικανού διορίζονται για πενταετή θητεία, και μετά τον θάνατο ενός πάπα, υποχρεούνται να παραιτηθούν. Συνήθως, ο νέος πάπας ανανεώνει τις υπάρχουσες εντολές.
Για παράδειγμα, ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β’, που εξελέγη το 1978, χρειάστηκε περίπου επτά χρόνια για να αντικαταστήσει τα μέλη της κεντρικής διοίκησης (Κουρία) στο Βατικανό. Η σημασία σκορπών αλλαγών παρατηρείται ιδιαίτερα στην αρχή της θητείας του νέου πάπα, όπου τα μηνύματα που στέλνονται μέσω χειρονομιών, προφορικών δηλώσεων και επιλογών συναντήσεων αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Η Κληρονομιά του Πάπα Φραγκίσκου
Η δήλωση του πάπα Φραγκίσκου, «Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω;», όσον αφορά τους ομοφυλόφιλους, είχε δημιουργήσει αίσθηση και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από συντηρητικούς καρδινάλους. Ο Γερμανός καρδινάλιος Γκέρχαρντ Μίλερ, ο οποίος απομακρύνθηκε από τη θέση του επικεφαλής του Δικαστηρίου για το Δόγμα της Πίστεως, δήλωσε πως οι προοδευτικές θέσεις του Φραγκίσκου προκαλούσαν σύγχυση στους πιστούς και ότι ο επόμενος πάπας θα πρέπει να είναι ο παγκόσμιος ηγέτης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο Σουηδός καρδινάλιος Λαρς Άντερς Αρμπορέλιους, πιο προοδευτικός από τον Μίλερ, παραδέχεται ότι δεν είναι όλοι οι καρδινάλιοι τόσο ανοικτοί όσο ο Φραγκίσκος. Σύμφωνα με τον Αρμπορέλιους, εάν ο νέος πάπας είναι συντηρητικός, δεν θα μπορέσει να αλλάξει την κληρονομιά του Φραγκίσκου, αλλά θα προσπαθήσει να επιφέρει δικές του αλλαγές σε κοινωνικά ζητήματα, κάτι που απαιτεί χρόνο.
Η Διοίκηση και οι Επίσκοποι
Ο κύριος τρόπος που μπορεί να αλλάξει ένας νέος πάπας την εκκλησία είναι μέσω του διορισμού επισκόπων παγκοσμίως. Αυτές οι αλλαγές, ωστόσο, απαιτούν χρόνια, αφού οι επίσκοποι αποπέμπονται μόνο σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων ή όταν πλησιάζουν την υποχρεωτική ηλικία συνταξιοδότησης (75 χρονών). Στην περίπτωση του πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, οι διορισμοί επισκόπων είχαν στραφεί προς μια πιο συντηρητική κατεύθυνση μετά τη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού το 1965.
Ο Φραγκίσκος, αν και ακολούθησε μια πιο προοδευτική πορεία, είχε διορίσει πάνω από το 80% των καρδιναλίων που θα επιλέξουν τον νέο πάπα. Αυτή η εκλογική διαδικασία θα περιλαμβάνει 133 καρδινάλιους κάτω των 80 ετών, αποδεικνύοντας πως η έκβαση των εκλογών θα μπορούσε να επηρεάσει τη μελλοντική κατεύθυνση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.